Yerli otomobil açıklaması: Saygı duymuyorum

İşte İhsan Toy'un o yazısı:

Türkiye’nin yeni nesil otomobili TOGG hakkında elbette herkes bilgisi zaviyesinden konuşacak; söyledikleri yanlış da olsa buna saygı duyarım. Ancak böyle bir çalışmada siyasi mevzi alıp fikir belirtenlere saygı duymuyorum.

Öncelikle şu kavramı bir içselleştirelim; SERTİFİKASYON yani sertifikalandırma, yani bir nevi tescil. Amiyane tabirle “Kafa kâğıdı” da denilen nüfus cüzdanı var ya işte onun gibi. Ama artı olarak objenin fiziksel yapısından (en, boy ve mikronuna kadar farklı testlerden geçmiş bütün fiziksel oranlar ve koordinatlar...), kimyasına kadar (alaşımı, sertlik/yumuşaklık, farklı (sıcak-soğuk) ortamlardaki dayanıklılığı, yeni kimyasal bileşenleri...) test edilmiş bütün özelliklerinin kayıt altına alındığı bir belge.

Bu belge AİDİYET kadar GÜVENLİK ve GÜVENİLİRLİĞİN de belgesidir. İŞTE ASIL ZOR OLAN BUDUR. Bir de buna yazılımı ekleyelim. Tasarımı da içeren marka ve patenti de bunun üzerine ilave etmeyi ihmal etmeyelim.

Eğer sertifikasyon derdiniz yoksa nükleer santral yapmak da otomobil yapmak da kolaydır ama risklerinden dolayı aklı başında hiçbir mühendis, teknik adam, yatırımcı, iş insanı, siyasetçi, bürokrat vb. bunun içinde olmaz.

Bir nükleer santralde veya otomobilde kullanacağınız bir cıvatayı veya en küçük bir vidayı dahi gidip nalburdan alamazsınız. Sıfırdan üretip bütün testlerini yaptıktan ve sertifikalandırdıktan sonra ancak kullanabilirsiniz.

TOGG otomobilinin, sertifikasyonları alındıktan sonra yani tescilli olduktan sonra nerede üretildiğinden çok maliyetlerin piyasaya rekabetine uygunluğu konusu öne çıkar; Kaldı ki üretileceği yer de Türkiye. Örnek vermek gerekirse bir Alman otomotiv firması Türkiye’de fabrika kuracak, orada Türk işçiler ve Türk mühendisler çalışacak. Şimdi biz buna yerli diyebilir miyiz?

Bir diğer husus; “Motorunu üretemiyoruz kii…” diyenler şu bilgiyi bir tarafa not edin lütfen; Elektrikli araçlarda motor olmaz.

On beş yıl önce Prof. Dr. Nejat Veziroğlu’nun bir sunumda gösterdiği slayt geldi aklıma. Diyordu ki; hidrojenle veya elektrikle çalışan otomobiller böyle olacak: konvansiyonel motor yok, taban batarya.

Artık asıl katma değer ağırlığının mekanikten yazılıma geçtiği bir dönemi yaşıyoruz. Konvansiyonel olan her şeyin neredeyse sonu geliyor. Bunu biraz açalım; Bir fabrika düşünün, üç dört kuşaktır –yani 80-90 yıldır- faaliyette. On bin işçi çalıştırıyor ve piyasa değeri 7-8 milyar dolar; işte bu konvansiyonel bir işletmedir.

Öte tarafta da 5-6 yıllık bir geçmişi olan taksi uygulamasını (yazılımını) düşünün. Çalışan sayısı 300-500 kişiyi zor buluyor ama şu anki piyasa değeri 92 milyar dolar; işte bu da beliren dönemin “yeni konvansiyonel”ine örnek bir şirkettir.

Ekonomide ve elektronikte konvansiyonel olan çok hızlı değişiyor. Endüstri 4,0, Toplum 5,0, Yapay Zekâ… Bunlar artık sloganik, ve akademik ekâbirlik için sarf edilen ezber cümlelerin çok ötesine geçti; uyanın!

Biz eski kuşağız, kırklı ellili yaşlardaki insanları intibak ve idrak etmedeki güçlükten dolayı bir nebze olsun anlayabilirim ama bu gençlere ne oluyor yahu!

Bu gün, daha on yaşındaki çocukların Arduino ile neler yaptığını görseniz; Hareket, ışık, ses sensörü, alarm, dijital ekran, uzaktan kumanda, uzaktan kumandalı her türlü hareketli oyuncak, İHA, evet yanlış duymadınız (İNSANSIZ HAVA ARACI)… say say bitmez (benim küçük oğlandan ve arkadaşlarından biliyorum da diyorum).

Uyanın birader; Artık nesnelerin interneti devrede ve bu otomobil bunun ilk örneklerinden.

Aklını siyasetle bozmuşlar; lütfen şu mevzilerinizden çıkın da dişe dokunur bu mevzuları konuşalım yahu.

KISA MESAJ HATTI: Bazılarının idrak yolları iltihaplanmış. Üstelik tedaviye cevap vermeyecek kadar da kronik.